Cieszy mnie też dużo więcej rzeczy...
Cieszy mnie pojedynczy komentarz, dobre słowo, odrobina wsparcia.
Cieszą mnie wspólne radości, wspólne lęki i wspólne niepewności, troski.

Cieszą mnie maile, choć ich nie wiele, ale takie, o poranku, że pobudka, że mam zdążyć. A pisze to niby-obca, a tak bliska.
A inna pisze, że na kawę trzeba, koniecznie.
Ktoś napisze, że kurtka na strychu leży i może byśmy chciały pożyczyć?




I choć często czuję się "obco" i "nijak" w tym świecie, bo to  świat bardzo osobliwy, trudny do zdefiniowania i okiełznania.  Mimo, że wysiadam z niego choć raz w tygodniu, bo jakieś wątpliwości mnie dopadają, bo świat zewnętrzny tego pojąć nie może.
To właśnie w takie dni np. po  słowach, że "dzięki wielkie za przepis, było pyszne.", zostaję.

Nawet jeśli w moim mniemaniu będzie banalnie, jeśli nie tak jakbym siebie chciała tu widzieć, to jest po co, jest dla kogo.

I dziękuję. Bo to setny post, bo czas  mija i nigdy bym nie podejrzewała, że zagrzeję tu miejsca tyle czasu.
Bo pomimo wielu zgryźliwości, wielu sporów, wielu napięć pomiędzy jedną a drugą stroną, mimo, że nie zawsze jest łatwo i przyjemnie, bo na barki swe trzeba wziąć oskarżenia, o kopiowanie, zgapianie, powielanie, hejtowanie, brzydkie dziecko, krzywe zęby, błędy w ortografii, nieciekawy layout, nudne posty, kilka kilogramów za dużo, brak polotu, brak pomysłu, brak charyzmy...
To jednak dajemy sobie również dużo radości, dużo spontaniczności i przede wszystkim dzielimy się "dobrem".

Ktoś kiedyś do mnie napisał, że ma kilka książeczek, zupełnie zbędnych, które kurzą się na półce i może mi je "pożyczyć".
Byłam tak niepewna czy "wypada", a co jak Lea je zniszczy?
Usłyszałam, żebym się nie martwiła, że one wcale  nie są w idealnym stanie i co mi zależy.

Któregoś dnia odebrałam paczkę. Cudowną, pierwszym zdaniem jakie wyłoniło się z niej po rozpakowaniu było - " Jaki piękny poranek!"
Był piękny.

Bo dobrem trzeba się dzielić. Dobrymi rzeczami trzeba się dzielić.

Więc chciałabym zapoczątkować zabawę, zaprosić was do niej.
Być może już taka funkcjonuje, bo trudno być odkrywczym w dzisiejszym świecie.


Będziemy dzielić się książkami, bajkami, opowiastkami, prózkami.

Takimi, które zalegają na półkach, straciły z wiekiem datę przydatności dla naszych dzieci. Może to być jedna książka, może być ich cały stos, nowych, używanych, ale takich w których chociaż ze dwa zdania da się przeczytać i choć jedną postać rozpoznać. ;)

Niech oferowana książka  czy ich stos, będzie tajemnicą, ale przez obdarowującego dobrze przemyślaną, choć trochę dopasowaną do wylosowanego dziecięcia.;) 

Wybieramy / losujemy  dwie osoby do których powędrują książeczki. Osoba, do której trafiają książeczki robi to samo u siebie  i obdarowuje kolejne dwie osoby!
Szczegóły - TU.

Zasady są proste!






Niech to idzie w świat, bo dobrem z dobrymi ludźmi trzeba się dzielić!