"Może ktoś z was powie: to wcale nie są bajki, to tylko jakieś powiedzonka! Albo: to takie małe historyjki, małe prózki, żeby było weselej. Dla Misia Fisia małe prózki to właśnie bajki, od których robi się trochę weselej. 
Weselej, czyli lżej."




A gdy do tego dodamy artystów godnych uznania, gromkimi brawami powitamy Wojciecha Bonowicza, a jego "prózki" obrysujemy kreską Waglewskiego.... Mamy bajkę nad bajkami i jakoś nam tak lżej-  czyli weselej.

Z humorem, w krzywym zwierciadle, ale z sensem, z morałem. O sprawach codziennych, o stereotypach, o otaczającej nas rzeczywistości, o kredzie na brak wapna... Czasem smutna,  ale raczej w tym smutku po prostu prawdziwa.
Bajka - nie bajka. Prózka, dla małych i dużych, bo i ja czytając po raz pierwszy pod nosem uśmiechałam się  i jakoś tak mi było... weselej... (czyli lżej.).
Gdy można  połączyć przyjemne z pożytecznym mamy bajkę doskonałą.

Dla mnie, wielbicielki dobrej kreski, kreski z humorem, z pewną ironią skrytą w graficie - no i fanki całej rodziny Waglewskich - książka idealna. Taka, którą ukradłabym mojemu dziecku, schowała pod poduszkę  i wyciągała w te smutne, ciężkiej wieczory.


 Nie ma co pisać, trzeba przeczytać!


Panie i Panowie (oraz dzieci)  oto MIŚ FIŚ.

Dla dzieci też się coś w niej znajdzie...;)



*Bajki MISIA FISIA, W. Bonowicz, ilustr. B."Fisz" Waglewski, wyd. ZNAK, Kraków 2012.