Kilka dni temu, gdy dotarły do nas pierwsze podrygi słońca, nadszedł czas na zrzucenie zimowego kożuszka, i przywdzianie czegoś lżejszego. Z Małego Billego - tak nazywamy jedną z szafek Lei, w której trzymamy rzeczy "na później" - wygrzebałam hmm... płaszczyk, bluzę, narzutkę? No, bynajmniej coś co nakłada się na resztę ubranek, żeby nie zmarznąć.:)Szczęśliwa, że mamy coś na ten nieco cieplejszy dzień zaniosłam mojej mamie, która wybierała się z Leą na przechadzkę po ogródku.

I zaczęło się...
(zaznaczam, że owe COŚ było koloru grafitowo-granatowego.)
- Ty to jak coś przyniesiesz... Widziałam ostatnio w lumpku taki fajny wrzosowy płaszczyk!
- Mamo NIE...
- Ale nie był różowy ! Tylko taki no... WRZOSOWY, ale taki mocny WRZOSIK !
- Żadnych kolorowych nakryć wierzchnich!
-Ty to jakaś nienormalna jesteś...
...bla bla bla...

...bla, bla, bla..

a potem jeszcze kilka innych epitetów w moją stronę, aby zakończyć:
- Ty to jesteś z tych dziwnych matek... I masz najsmętniejsze dziecko na świecie...

( tu teatralne westchnięcie kończące rozmowę.)

To nie chodzi o jakiś Ruch na rzecz wyzwolenia od RÓŻU. Bo wszystko jest dla wszystkich. Ale nie ukrywam, że jednak szarości to po stokroć bardziej nasza kolorystyka...

I tu, szukając poparcia dla siebie, że może być szaro i ładnie - odkryłam hiszpańską markę, chyba dopiero raczkującą (nie znam hiszpańskiego, więc trudno coś wyczytać z ich facebooka ;)) Ale za to jaką !

Ubranka już dla nieco większych niż my, ale może zainspirują jakąś mamę starszaka:

Zresztą, to trzeba zobaczyć! A modelki? Cudne !


 

 





 

   

Tu ich strona facebook.